Skye Terriër

De Skye terriër is net zoals de meeste terriërs een leuke, vriendelijke en enthousiaste hond. De hond heeft de ruimte nodig om zijn energie kwijt te kunnen, anders kan hij vervelend worden. Wanneer je echter de tijd en de ruimte hebt om regelmatig met deze hond op avontuur te gaan, is het een van de leukste gezinshonden die er is.

De Skye terriër komt is afkomstig van het gelijknamige eiland in Schotland. Het dier is zo rond de 17e eeuw gefokt door boeren. Het dier werd gebruikt om de vossen- en dassenpopulatie onder controle te houden. Al snel zagen de Engelse edelen hoe mooi deze hond was. Aan het einde van de 19e eeuw bezat koningin Victoria een Skye Terriër. De populariteit van de hond klom toen naar zijn hoogtepunt. Een Britse historicus schrijft dat iedere hertogin zich kapot zou schamen wanneer ze gezien werd zonder een Skye terriër aan haar zijde.

Vandaag de dag is de Skye terriër vooral een showhond en heeft hij soms zelfs het imago van een schoothondje. Daar doe je dit mooie dier echter geen recht mee. De Skye terriër is namelijk het liefst actief bezig. Wanneer hij de kans krijgt gaat hij op jacht, of gaat hij de wijde wereld in om weer eens wat nieuws te ontdekken. Het dier is namelijk vrij nieuwsgierig. Het is daarom niet aan te raden om de hond los te laten lopen, wanneer hij nog jong is. Ook moet je oppassen wanneer je het dier in de tuin los laat lopen. Dit ras is namelijk vrij nieuwsgierig én ondeugend. Ze zijn dus weg voor je er erg in hebt.

De hond is wel erg gesteld op zijn baasje. Hij houdt van zijn gezin en zal alles doen om hen te beschermen. Voor vreemden is het dier echter een stuk minder vriendelijk. Agressief zal hij niet worden, maar zijn liefde en trouw zijn strikt gereserveerd voor bekenden.

Wanneer je de Skye terriër als pup krijgt, is het in de eerste plaats van belang om het dier goed te socialiseren. Daarnaast heeft de hond een vrij sterke nieuwsgierige kant. Hij zal graag zijn eigen plan trekken en op ontdekking gaan. Dat is natuurlijk leuk en dat moet je ook niet proberen om helemaal uit het dier te krijgen, maar hij met wel leren wanneer de grens bereikt is. Dat geldt zowel letterlijk als figuurlijk. Gehoorzaamheidstraining is daarom erg belangrijk.