Entlebucher Sennenhond

Van de Zwitserse berghonden is de Entlebucher Sennenhond de kleinste. De naam van deze hond verwijst naar de valei waar de hond oorspronkelijk gefokt werd. De Entlebucher Sennenhond werd vooral gefokt om vee op te drijven en om de kudde in de gaten te houden, wanneer deze aan het grazen was. Daarnaast werd de hond ook gebruikt als waakhond.

Een van de belangrijkste eigenschappen van deze hond is dat het een ontzettend vrolijke hond is. Toen de dieren hun werk als veedrijver nog deden, deden ze dit, naar verluid, met veel plezier. Het is bekend dat de hond soms op een stilstaande koe afrende, zijn gewicht tegen het dier aangooide in de hoop dat het in beweging zou komen. Let wel: een koe weegt ongeveer 25 keer zoveel als de Entlebucher Sennenhond. Ook nu nog zijn de dieren zeer opgewekt en zijn ze prettig in de omgang. De bijnaam van de hond is dan ook de lachende hond.

De Entlebucher Sennenhond zit vol met energie en weet wat hij wil. Wanneer je de hond op gaat voeden, moet je hem dan ook duidelijke grenzen stellen. De hond is echt een gezinshond. Echter, ze zijn ook vrij beschermend ingesteld. De veiligheid van hun baasje(s) staat op de eerste plaats. De hond kan goed moet kinderen overweg, maar met jonge kinderen moet je oppassen. De hond heeft namelijk zoveel enthousiasme dat hij, hoewel goedbedoeld, de kinderen aan het schrikken kan maken.

Houd er ook rekening mee dat deze hond slecht tegen stilzitten kan. Het liefst is hij in beweging. Dat betekent niet dat hij constant vermaakt hoeft te worden. Dat kan de hond zelf wel. Hij heeft alleen de ruimte nodig om z’n gang te kunnen gaan.