Lhasa Apso

De Lhasa Apso is een oud ras. De geschiedenis van deze kleine, maar dappere viervoeter gaat meer dan 2000 jaar terug. Deze hond is zeer liefdevol tegenover bekenden, maar staat vrij gereserveerd tegenover vreemden. De hond heeft een mooie vacht en een energiek voorkomen. Het verzorgen van de vacht kan echter wel wat tijd in beslag nemen.

De Lhasa Apso werd gehouden door Tibetaanse monniken. Het dier was een waakhond en bewaakte kloosters. Hij was echter veel meer dan dat. De hond had ook een belangrijke religieuze functie. Hij werd beschouwd als de reïncarnatie van overleden monniken. Ook werden er mythische eigenschappen aan de hond toegekend. Wie een Lhasa Apso wilde kopen, kwam van een koude kermis thuis. Het dier was namelijk niet te koop. Bij hoge uitzondering werd hij echter wel kado gedaan.

De Lhasa Apso is een levendige hond. Het dier is tamelijk expressief. Naar zijn baasje toe is hij extreem toegewijd en liefdevol. De hond verwacht daar echter wel wat voor terug: liefde en aandacht. Bij voorkeur nog exclusieve liefde en aandacht ook, want de Lhasa Apso heeft er moeite mee wanneer een andere hond ook aandacht krijgt. Daarnaast hebben ze het echt nodig om hun baasje bij zich te hebben. Ze kunnen slecht alleen zijn.

Omgaan met teleurstellingen is moeilijk voor dit ras. Wanneer ze boos zijn, hebben ze nog weleens de neiging om te gaan bijten. De hond is ook maar matig met kleine kinderen. Om deze redenen heeft de hond een beetje een gemixte natuur. Aan de ene kant is dit ras zeer liefdevol, maar die liefde is niet gratis. Ze verwachten wel dat er ook met hun behoeften rekening gehouden wordt.

Het is belangrijk om het karakter van de Lhasa Apso in je achterhoofd te houden wanneer je de hond op gaat voeden. Wanneer de hond merkt dat jij je best doet om hem op z’n gemakt te stellen, dan zal hij voor je door het vuur gaan. Doe je dat niet, dan zal de hond geen enkele moeite doen om ook maar iets te leren. Voor wat hoort wat, lijkt het motto van het dier te zijn. Het is de kunst om daar een goede balans in te vinden. Natuurlijk hoef je het karakter van de hond niet helemaal weg te drukken. Dat is zonde en overigens ook onmogelijk. Echter, de hond moet op een respectvolle wijze leren dat niet hij, maar jij de baas bent.