Pirenejski pies górski

Kiedy widzi się pirenejskiego psa górskiego, trudno nie zakochać się w tym zwierzęciu od razu. Pies jest dość duży, silny i ma piękną głowę o inteligentnym wyglądzie. Jest coś ujmującego w psie. Jednak ten pies nie jest oswojonym barankiem. Wręcz przeciwnie, w przeszłości wykorzystywano go do ochrony m.in. oswojonych jagniąt.

Jak to często bywa w przypadku psów stróżujących, pirenejski pies górski jest lojalny wobec swojego właściciela i członków rodziny. Pod tym względem może być trzymany jako pies rodzinny. Jednak, co dotyczy także większości innych psów stróżujących, mają one duże trudności w kontaktach z obcymi. Nic dziwnego, ponieważ ich instynkt nadal jest, że obcy może oznaczać niebezpieczeństwo. Ponadto pirenejskie psy górskie są bardzo inteligentne. Brzmi to ładnie, ale ma też pewną wadę. One naprawdę nie akceptują byle czego od swojego właściciela. Pies jest dość niezależny i będzie potrzebował szefa, który jest wyraźnie liderem.

Pirenejski pies górski jest często opisywany jako majestatyczny. Może to być prawda, gdyż pies ten był przez wiele lat domowym gościem francuskiej arystokracji. Pies ten został pierwotnie wyhodowany przez pasterzy. On niezależnie chronił stado przed zwierzyną łowną i rabusiami. Najwyraźniej robił to dobrze, bo wiadomo, że później wykorzystywano go do ochrony zamków francuskiej szlachty. W XVII wieku pies ten został nazwany Królewskim Psem Francji. Pirenejski pies górski pojawił się na dworze Ludwika XIV, Króla Słońce.

Jak wspomniano, ta rasa psów jest bardzo inteligentny i niezależny. To może sprawić, że trening stanie się wyzwaniem. Zadanie, które wydaje się psu zupełnie nieprzydatne, będzie wykonywane niechętnie. Będą one wtedy reagować bardzo powoli, na przykład. Najważniejszą częścią szkolenia jest to, że nauczysz się dobrze socjalizować zwierzę. Jak najwcześniej zapewnij mu pozytywny kontakt z innymi zwierzętami i ludźmi.